Artık hiçbir şey üretmeden, akıl yormadan, hatta düşünmeden sanatçı olunabiliyor.
Bir tuvale boya fırlatmak, yere klozet koymak, boş bir odayı eser diye sergilemek…
Ve ne yazık ki insanlar buna hayran kalıyor.
Soruyorum size:
Gerçekten bir dâhinin yıllarca çalışarak inşa ettiği yeteneğin, bir ressamın fırça ustalığının,bir bestecinin notalar arasındaki zekâsının yanına bu saçmalıkları koymak hangi aklın ürünü?
Hiçbir akıl!
Çünkü akıl yormaktan kaçan kitleler, düşünmek istemeyen zihinler bu çürümenin sebebi.
Bugün gerçek sanatçılar değil, sahte üreticiler alkışlanıyorsa bunun tek bir sorumlusu var:
Sizsiniz!
Evet, siz!
Emeğin değerini görmek yerine, çabasızlığa prim veren, yetenek yerine boşluğu kutsayan siz!
Gerçek sanatın ölmesine, zanaatin gölgede kalmasına izin veren sizsiniz.
Ama işin asıl acısı şu:
Bu sadece bir sanat meselesi değil.
Bu, insanlığın düşünme refleksinin öldürülmesi.
Beyninizi zorlamamanız için önünüze koydukları saçmalıklara alkış tutuyorsunuz.
Ve siz farkında olmadan kendi aklınızı susturuyorsunuz.
Sanat, zekânın, emeğin ve ruhun birleşimidir.
Ama siz ucuz şovlara, “ne kadar absürtse o kadar değerli” denen yalanlara inanıyorsunuz.
Siz düşünmeyi bıraktığınız için gerçek sanatçılar sahneden çekiliyor.
Siz düşünmeyi reddettiğiniz için aptallık prim yapıyor.
Ve gün gelecek, bu çürümüşlüğün içinde kendinizi alkışladığınız o boşluğun tam ortasında bulacaksınız.
Ama o zaman gerçek sanat çoktan ölmüş olacak.
Siz öldürdünüz!
Çünkü siz, dehayı değil saçmalığı seçtiniz.
